ويروس عامل بيماري ديستمپر يك ويروس RNA تك رشته اي از خانواده پاراميكسوويروس ها است.

بيشترين سگ‌هايي كه در معرض بيماري ديستمپر قرار دارن، توله سگ‌هاي واكسينه نشده و سگ‌هاي بالغ غيرايمن و با ايمني ضعيف نسبت به اين ويروس هستن.

ويروس ديستمپر در سگ يك بيماري تنفسي ويروسي است كه مي‌تواند موجب آسيب مغزي شود. خوشبختانه بسياري از حيوانات خانگي واكسينه شده مبتلا به اين ويروس به طور جدي بيمار نمي‌شوند، اما زماني كه بيمار مي‌شوند، حدود نيمي از آن‌ها مي‌ميرند.

ويروس ديستمپر مي‌تواند  منجر به مرگ حتمي سگ‌هايي شود كه تحت درمان و مراقبت‌هاي پزشكي به موقع قرار نمي‌گيرند.

سگ‌هايي كه اثرات شديدتري از ويروس را تجربه مي‌كنند، عموما با آسيب‌هاي  مغزي و عصبي پايدار زندگي مي‌كنند و يا از تشنج و ساير اختلالات عصبي رنج مي‌برند.

ويروس ديستمپر در سراسر شمال امريكا، اروپا و استراليا شايع است. ديستمپر در اين كشورها يكي از علل اصلي مرگ در سگ‌ها است.

راه هاي انتقال ويروس ديستمپر

ويروس ديستمپر از طريق هوا و تماس مستقيم و يا غير مستقيم (ظرف آب و غذاي مشترك، لباس، جاي خواب، ملافه، كفش، فرش، و….) با حيوان آلوده، به سرعت منتقل مي‌شود.

مادران باردار قادر به انتشار ويروس از طريق جفت مي‌باشند. بنابراين مادران بايد قبل از بارداري واكسينه شوند و همچنين بايد در مقابل بقيه ويروس‌ها نيز واكسينه شوند.

سگ‌هاي مشكوك به داشتن ويروس ديستمپر بايد تا زماني كه كاملا بهبود پيدا كنند، ايزوله شوند.

ويروس در بيشتر موارد از ترشحات تنفسي مانند چشم و بيني و نيز قطره‌هاي سرفه گسترش مي‌يابد. با اين حال، تمام ترشحات از جمله استفراغ، مدفوع و ادرار مي‌توانند حامل ويروس باشند.

سگ‌هاي بهبود يافته از بيماري تا ۴ ماه بعد از بهبودي قابليت انتقال ويروس را دارند.

در ابتدا اين ويروس به لوزه‌ها و گره‌هاي لنفاوي سگ حمله مي كند و در حدود يك سيكل يك هفته اي ويروس‌ها دوباره در بدن سگ توليد مي‌شوند. سپس اين ويروس به دستگاه تنفسي، دستگاه تناسلي، دستگاه گوارش و سيستم عصبي مركزي، اپيتليوم تخمدان و اعصاب بينايي سگ حمله مي‌كند.

علائم

اولين علامت ابتلا به ويروس ديستمپر در سگ معمولا مربوط به  ترشحات چشم، تب، از دست دادن اشتها و آبريزش بيني است. اغلب سگ‌ها حدود 3 تا 6 روز پس از ابتلا به ويروس تب مي‌كنند، اما نشانه هاي اوليه به شدت بيماري بستگي دارد واينكه چگونه بيمار به آن واكنش نشان مي‌دهد.

• تب
• آبريزش بيني
• ترشحات چشم
• بي حالي
• بي اشتهايي
• سرفه
• ذات الريه
• استفراغ
• اسهال
• التهاب مغز و نخاع
• آماس پوستي (به ندرت)
• تخريب گلبولهاي سفيد (لنفوپني)
• مشكلات چشم
• سخت شدن پنجه پا
• ميناي دندان غير معمول

اگر يك سگ آلوده به ويروس ديستمپر در مرحله حاد بيماري قرار گيرد، ممكن است همچنين هيپركراتوز پاشنه پا را داشته باشد كه به نام مستعار “بيماري پد پا” ناميده شود. اين علائم باعث ضخيم و سفت شدن پاشنه پا و ناراحت بودن آن مي‌شود.

در ادامه بيماري شامل علائم:

• نوسان سر
• چرخش
• فلج كامل و يا ناقص
• رعشه
• نيستاگموس (حركات چشم تكراري)
• تكان خوردن و‌لرزش عضلات
• تحرك با افزايش بزاق و حركات جويدن
• تشنج
• رخوت،فلجي،رعشه و لرزه
• پرشهاي عضلاني متناوب (تشنج ماهيچه اي)
• تغيير رفتار
• درد گردن
• مرگ

سيستم ايمني حدود نيمي از سگ‌هايي كه آلوده شده اند، به سرعت به عفونت واكنش نشان مي دهد به همين دليل به نظر نمي‌رسد بيمار باشند.

برخي از سگ‌ها چند روزي بي‌حال خواهند بود.

نيمي ديگر از سگ‌هاي آلوده به ويروس ديستمپر علائم ذكر شده را بروز مي‌دهند. در ميان سگ‌هايي كه داراي علائم هستند، حدود نيمي از آن‌ها خواهند مرد، مگر اينكه مراقبت‌هاي پزشكي دريافت كنند.

در سگ‌ها يا حيوانات با سيستم ايمني ضعيف، ممكن است دو تا پنج هفته بعد از عفونت اوليه مرگ رخ بدهد.

زماني كه سگ‌ها قبل از شكل گرفتن دندان‌هاي بالغ به ويروس ديستمپر مبتلا شوند، رشد دندان‌هاي دائمي كه ضعيف و ناقص هستند شروع مي شود زيرا ميناي دندان شكل نمي گيرد.

دوره ي كمون

۱تا ۶ هفته در اكثر موارد و بروز بيشتر علائم در عرض ۱ تا ۴ هفته است.

پيشگيري از ديستمپر

واكسيناسيون توسط دامپزشك.

واكسن چندگانه يا چندظرفيتي.

بهترين روش پيشگيري از بيماري ويروس ديستمپر واكسيناسيون  است.

با واكسن ويروس زنده، يك فرم ضعيف از ويروس براي تحريك سلول‌هاي سفيد خون به ساختن آنتي بادي براي مبارزه با عفونت به سگ تزريق مي‌شود.

واكسن كشته شده ايمن‌تر است، اما 20 تا 30 درصد از سگ‌هاي واكسينه شده با ويروس كشته شده، پاسخ ايمني قوي در برابر ويروس ديستمپر بروز نمي‌دهند.

آغوز اولين 12-24 ساعت شير مادر است كه آنتي بادي‌هاي محافظتي در آن بالا است. اگر آنتي بادي هاي آغوز هنوز درون جريان خون توله سگ گردش كنند، واكسن بلافاصله خنثي مي شود، بنابراين سلول هاي توله سگ ياد نمي‌گيرند چگونه با اين عفونت مبارزه كنند.

پيشگيري از ويروس ديستمپر به همان اندازه كه نياز به واكسن دارد نياز به يك شيوه زندگي سالم نيز دارد. تغذيه خوب با غذاي با كيفيت بالا، خواب آرام در يك تخت خوب براي حيوان خانگي ، زمان براي بازي با اسباب بازي‌هاي سگ و مكمل‌هاي سالم همه به ايجاد يك شيوه زندگي سالم براي سگ شما كمك مي‌كند.

تشخيص

دامپزشك بايد به اين موارد توجه كند:

• نشانه‌ها
• سابقه واكسيناسيون
• محيط زندگي

و همچنين بايد تست هاي زير را نيز انجام بدهد :

• شمارش كامل سلول هاي خوني (CBC)
• نمونه برداري
• اشعه ايكس

پيدا كردن اين كه گلبول‌هاي سفيد خون بسيار پايين است (لنفوپني) يكي از راه‌هاي تشخيص اين بيماري است، اما لنفوپني در عفونت پاروويروس نيز اتفاق مي‌افتد.

دامپزشك شما مي‌تواند آزمايش‌هاي خون خاصي انجام دهد و همچنين آزمايش سلول‌هاي مثانه ، مغز و پلك مي‌توانند به تشخيص ابتلا به ويروس ديستمپر كمك كنند.

حتي زماني كه اين ويروس وجود دارد، اغلب اوقات با اين روش‌ها پيدا نمي‌شود. روش معمولي كه براي تشخيص بيماري استفاده مي‌شود، شواهدي مبني بر اين است كه گلبول‌هاي سفيد خون آنتي‌بادي‌هاي خاص توليد مي‌كنند و برعليه آن‌ها مي‌جنگند.

آزمايش سرولوژي ممكن است آنتي بادي‌هاي مثبت را شناسايي كند، اما در مورد ويروس ديستمپر، جستجو براي آنتي بادي ها راه گشا نيست. در سگ‌هاي جوان ،حضور آنتي بادي ، مي تواند به اين معني باشد كه سگ شما واكسينه شده است و در مقابل عفونت مقاوم شده است و يا در واقع سگ شما عفونت فعال دارد.

در سگ‌هاي مسن‌تر كه دچار آنسفاليت ناشي از ويروس ديستمپر مي‌شوند ،آنتي‌بادي توليد نمي‌شود.

آزمايش‌هاي تشخيصي

ويروس ديستمپر همچنين با آزمايش‌هاي بيوشيميايي و بررسي ادرار تشخيص داده مي‌شود.در اين حالت آزمايش تعداد كمتري از لنفوسيت‌ها (گلبول‌هاي سفيد خون كه در سيستم‌هاي ايمني بدن در مراحل اوليه بيماري  را نشان مي‌دهد) را نشان مي‌دهد.

آنتي ژن‌هاي ويروسي ممكن است در رسوب ادرار و يا واژينال شناسايي شوند. پوست مو‌ دار، مخاطي بيني و اپيتليوم پهنه پا نيز ممكن است براي آنتي بادي ها آزمايش شوند.

راديوگرافي تنها مي تواند براي تعيين اينكه آيا يك حيوان آلوده به ذات الريه است يا خير مورد استفاده قرار مي گيرد .اسكن هاي كامپيوتري (CT) و تصويربرداري رزونانس مغناطيسي (MRI) براي بررسي هرگونه ضايعاتي كه ممكن است توسعه يافته باشد، مي تواند مورد استفاده قرار گيرد.

آزمايش مايع اطراف ستون مغز و ستون فقرات (مايع مغزي نخاعي يا CSF) مي تواند ويروس را تشخيص دهد. اما آزمايش CSF علاوه بر هزينه بالا تا حدودي خطرناك است.

يكي ديگر از انواع آزمايش‌هاي خون مي‌تواند براي تشخيص ويروس آنتي بادي‌هاي فلورسنت را با خون مخلوط كند تا ببينند كه آيا آن‌ها به ويروس ديستمپر مي‌پيوندند يا نه. اگر اين اتفاق بيفتد، خون گرم خواهد شد. حتي زماني كه سگ ها نشانه هاي بي حالي را دارند، اين آزمايش هميشه مثبت نيست زيرا ويروس ممكن است درون سلول ها پنهان شود و در خون موجود نباشد.

درمان ديستمپر

به محض اين كه علائم ويروس ديستمپر شروع شدند مراجعه به دامپزشك براي آزمايش و تشخيص مناسب ضروري است.

هيچ درماني براي بيماري ويروس ديستمپر وجود ندارد. ازآنجا كه ديستمپر يك ويروس است، آنتي بيوتيك‌ها بر آن بي اثر هستند. آنتي بيوتيك‌ها به پيشگيري و يا درمان هرگونه عفونت ثانويه (مانند ذات الريه كه شايع است) كمك مي كنند اما نمي توانند طول مدت ابتلا به ويروس ديستمپر را از بين ببرند يا كوتاه كنند.

اكثر سگ‌ها به مايعات IV نياز دارند زيرا آن‌ها غذا نمي‌خورند و ممكن است اسهال داشته باشند. به سگ‌هايي كه تشنج دارند داروهاي ضد تشنج مانند ديازپام يا فنوباربيتال يا پتاسيم برميد داده مي شود. همچنين مايعات IV ممكن است براي جلوگيري از كم آبي و آنتي بيوتيك‌ها نيز براي كمك به تقويت سيستم ايمني بدن تجويز شوند.

استروئيدها به طور معمول در اين مورد  استفاده نمي‌شود، زيرا آن‌ها احتمال عفونت ثانويه را افزايش مي‌دهند. اما هنگامي كه سگ شما داراي تشنج‌هاي شديد است، گاهي اوقات استفاده از استروئيدها ضروري است. دارويي ضد ويروس ديستمپر وجود ندارد.

در صورت بروز هرگونه علائم و مشاهده علامت هاي اين بيماري ويروسي كشنده سريعا بايد به دامپزشك مراجعه كنيد. بيمارستان دامپزشكي اكسيژن به صورت شبانه‌روزي آماده ارائه خدمات به شما مي‌باشد. براي اطلاع از زمان‌هاي مراجعه، مي‌توانيد با ما در تماس باشيد.

معرفي عروس هلندي

عروس هلندي (cockatiel) كه به نام هاي پرنده ويرو يا كواريون نيز شناخته مي شود، طوطي هاي كوچك بومي استراليا هستند كه از شاخه كاكادو ها مي باشند و در حال حاضر به عنوان كوچكترين عضو، در خانواده كاكادو نيز شناخته مي شوند. اين گونه از پرندگان به دليل زيبايي و پرورش نسبتا آسان بعد از طوطي ها، دومين پرندگان خانگي محبوب براي نگهداري در قفس در سراسر دنيا هستند.

در ابتدا نويسنده و طبيعت شناس اسكاتلندي رابرت كر در سال ۱۷۹۳ ميلادي به تحقيق درباره اين نوع طوطي ها و سپس توصيف آنها پرداخت و دليل نام گذاري اين پرندگان را اولين گروه اروپايي دانست كه براي نخستين بار به زيستگاه بومي استراليا رفتند تا اين پرندگان را ببيند و به دليل زيبايي آنها را (nymphs) يا پرندگان افسانه اي ناميدند، و بعدها لقب هلندي براي اشاره به زيستگاه، به آن ها داده شد. اين طوطي ها در تقسيم بندي در شاخه طوطيان دم پهن قرار مي گيرند و به عنوان زير خانواده كاكادو هاي تيره شناخته مي شوند.

عروس هلندي

توصيف عروس هلندي

عروس هاي هلندي تاج هاي نسبتا بلندي و زيبايي دارند كه نشانگر وضعيت عاطفي پرنده است و مواقعي كه او هيجان زده مي شود و يا تعجب ميكند تاج او به طور چشمگيري عمودي مي شود، در حالت عادي و آرام تاج به صورت مايل است و هنگام خشم و دفاع از خود روي سر صاف مي‌ شود. اين طوطي تاج خود را هنگام خستگي بالا مي دهد و نوك تاج معمولا در اين حالت به سمت بالا خم مي شود. دم اين نوع طوطي ها بلند است و نصف طول آن ها را كه بين ۳۰ تا ۳۳ سانتي متر است، تشكيل مي دهد. اگر به  پرهاي اين طوطي نگاهي بيندازيم رنگ عمدتا خاكستري با لبه هاي سفيد دارد. صورت عروس هاي هلندي نر نيز زرد يا سفيد است در حالي كه عروس هاي ماده صورت خاكستري يا خاكستري روشن دارند و هر دو جنس يك ناحيه گرد نارنجي در كنار گوش خود دارند كه به گونه هاي چدار نيز شناخته مي شود و در جنس نر رنگ اين قسمت پر رنگ تر از جنس ماده است. با اين تفاسير امكان تشخيص بصري عروس تر از ماده امكان پذير است.

عروس هاي هلندي صداهاي زيبايي دارند و مي توانند صداهاي محيط را نيز تقليد كنند و با آموزش به آنها كلمات و عبارات را هم مي توان از آنها شنيد كه اين تنوع صدا ها در جنس نر بيشتر ديده مي‌شود.

جهش هاي رنگي

در سراسر دنيا تا به حال ۲۲ رنگ متفاوت از عروس هاي هلندي يافت شده است كه ۸ مورد از آنها منحصرا به استراليا تعلق دارند.عروس هلندي هاي وحشي خاكستري هستند و تفاوتشان قابل مشاهده است. عروس هلندي هاي نر معمولا داراي سر هاي زرد و عروس هاي ماده سر هاي خاكستري رنگ دارند. عروس هلندي هايي با سن پايين تر معمولا ويژگي هاي مانند عروس ماده دارند با اين تفاوت كه نوكشان صورتي تر است.

انواع عروس هلندي

عروس هلندي ها انواع مختلفي دارند كه در اينجا به چند نمونه از محبوبيت ترين و شناخته شده ترين آنها اشاره مي‌كنيم:

نژاد خاكستري (grey)

رايج ترين گونه مربوط به عروس هاي خاكستري مي باشد و انواع وحشي اين نوع طوطي ها كه از طبيعت گرفته شد و به عنوان پرنده خانگي شناخته شد نيز خاكستري هستند. رنگ بدن و پرها عموما خاكستري است و بال هاي پرنده حاشيه هاي سفيد دارد. لكه نارنجي رنگ روي گونه هاي اين نژاد نيز مانند ساير نژادها قابل مشاهده است و يكي از راههاي تشخيص جنسيت اين نوع طوطي ها به شمار مي رود كه معمولا بعد از ۱.۵ سالگي و پس از پس ريزي به صورت بصري قابل تشخيص است.

نژاد زرد صورت(yellow_face)

اين نوع نژاد بسيار شبيه به نژاد خاكستري مي باشد با اين تفاوت كه روي گونه آنها به جاي نارنجي زرد است، همچنين ممكن است داراي پرهاي زرد رنگ در بالاي سر باشند اما بدن آنها سفيد يا خاكستري است زيرا جهش هاي رنگي جايي جز روي سر رخ نمي دهند.

نژاد صورت سفيد(white_face)

اين گونه همانند گونه هاي داري صورت زرد بدن خاكستري و يا سفيد خود را حفظ مي كنند، اما هيچ گونه لكه نارنجي يا زردي روي گونه آنها نيست. نرهاي بالغ سرهاي سفيد دارند كه گاها لكه هاي خاكستري روي آن مشاهده مي شود و ماده ها عمدتا سرهاي خاكستري رنگ دارند. اين نژاد داراي تنوع متعدد در رنگ و نوع پرندگان مي باشند كه در اثر تركيب و آميزش اين نژاد يا ديگر نژاد ها به وجود آمده است، كه ميتوان عروس هلندي هاي خاكستري صورت سفيد، مرواريدي صورت سفيد، دارچيني صورت سفيد و …  را در اثر تركيب ها نام برد.

نژاد مرواريدي(pearl)

نژاد هاي مرواريدي از نظر داشتن يك سري لكه ها روي سر، بدن و بال هايشان منحصر به فرد هستند، كه اين لكه ها را مرواريد مي‌نامند و دليل نام گذاري آنها نيز همين لكه ها مي باشد. اين لكه ها معمولا سفيد هستند. اين نژاد عروس هلندي ها داري گونه هاي نارنجي هستند و گاها نيز لكه هاي زرد كم رنگي روي صورت آنها وجود دارد. جالب است بدانيد كه عروس هاي نژاد مرواريدي اكثر ماده هستند.

نژاد نقره اي(silver)

اين نوع عروس هاي هلندي داري جهش هاي ژني رنگدانه هاي متعددي هستند كه بر روي رنگ اصلي آنها تاثير مي گذارد و باعث مي شود پرهاي آنها نقره اي به نظر برسد. آنها روي پرهاي بال و دم لكه هاي سفيد دارند و گونه هايشان زرد يا نارنجي رنگ است. پرهاي تاج سر اين عروس هلندي معمولاً رنگ زرد دارد. ماده ها با رنگ كدرتري قابل تشخيص مي باشند.

نژاد دارچيني(cinnamon)

نژاد دارچيني بدنه قهوه اي مايل به زرد دارند كه كسل كننده به نظر مي رسد و لكه هاي خاكستري در زير و بر روي بال هايشان به چشم مي خورد. چشم هاي اين نوع عروس هلندي معمولاً قرمز است. ممكن است سر سفيده آنها كمي زرد به نظر برسد.

عروس هلندي

نژاد ابلق(pied)

اين نوع نژاد داراي لكه هاي سفيد با رنگدانه هاي خاموش در اندازه هاي متفاوت در سراسر بدن شان هستند، اين لكه ها ممكن است در هر كجاي بدن آنها وجود داشته باشد به همين دليل است كه هيچ كدام از پرندگان اين نژاد شبيه يكديگر نيستند و تشخيص جنسيت نيز بسيار مشكل است و تنها راه تشخيص آزمايش خون مي باشد. عروس هلندي هاي نژاد ابلق داراي گونه هاي نارنجي و پرهاي بالايي زرد رنگ هستند آن ها همچنين داراي چشم هاي تيره تر و پاهاي روشن تر نسبت به نژاد خاكستري مي باشند. مي توان گفت كه حدودا ۷۰ درصد بدن آنها را رنگ زرد و ۳۰ درصد را رنگ خاكستري تشكيل مي دهد.

عروس هلندي

نژاد لوتينو (lutino)

در بدن اين نژاد ملانين ترشح نمي شود بنابراين رنگ خاكستري توليد نمي‌كند و تماماً سفيد رنگ هستند. گونه هاي نژاد لوتينو نارنجي است و در چهره آنها و انتهاي بال هايشان عموماً رنگ زرد ديده مي شود.

نژاد آبي(blue)

عروس هلندي هاي نژاد آبي كاملاً سفيد هستند اما لكه هاي آبي و يا سياه روي دم هاي خود دارند. اين نوع نژاد هيچ لكه نارنجي يا زرد رنگي روي سر خود ندارد. اين پرندگان از نادرترين انواع عروس هلندي ها مي باشند.

نژاد زرد كمرنگ( light yellow)

عروس هلندي نژاد زرد كمرنگ ظاهراً تفاوت چنداني با نژاد مرواريدي ندارد، اما اين نوع نژاد هيچ گونه صدايي از خودش توليد نمي كند.

نژاد آلبينو(Albino)

اين نوع طوطي ها داري ويژگي هاي منحصر به فرد و زيبايي هاي چشمگيري مي باشند و از اين رو در دسته گران قيمت ترين نوع عروس هاي هلندي قرار دارند. پرندگان اين نژاد داراي بدن، سر و پرهاي كاملاً سفيد و هستند و هيچ گونه لك روي بدن يا پرهاي خود ندارند، چشمان نژاد آلبينو قرمز است و كف پاي اين نژاد رنگ صورتي دارد. عروس هلندي آلبينو انواع مختلفي مانند چشم شرابي، دوكت و لوتينو دارد. بايد بدانيد كه به دليل شباهت اين نژاد با نژاد وايت فيس بسياري از افراد اين دو را با هم اشتباه مي گيرند پس توجه به هر ۳ ويژگي به تشخيص اين دو نژاد كمك مي كند.  براي دانستن نوع جنسيت نژاد آلبينو حتماً بايد از روي رفتار و حركات او جنسيت را تعيين كنيد زيرا تشخيص جنسيت از راه هاي ديگر بسيار مشكل مي باشد يا در موارد ضروري تر از آزمايش خون استفاده كنيد. لازم است اشاره كنيم كه براي داشتن يك طوطي آلبينو، حتماً دو نسل قبل بايد آلبينويويي خالص باشند.

عروس هلندي

نژاد گلباقالي(pearl)

عروس هاي نژاد گلباقالي را مي توان از راه راه بودن يا لك داشتن روي بدن و پرها به راحتي تشخيص داد. چهره و گردن و كاكل گلباقالي ها معمولا زرد رنگ است و پرهاي روي بدن تركيبي از رنگ هاي خاكستري، سياه، سفيد و نارنجي است. پرندگان اين نژاد هم مانند نژاد مرواريدي اكثرا ماده هستند.

حال كه با عروس هلندي ها آشنا شديم و انواع مختلف آنها را شناختيم بهتر است كمي درباره نگهداري آنها در خانه بدانيم زيرا داشتن عروس هلندي ها ملزم به دانستن و رعايت كردن نكاتي جهت رفع نياز آنها و افزايش طول عمر آنهاست.

محبوبيت عروس هلندي ها

دوست داشتني بودن، جذاب بودن و زيبا بودن باعث شده تا عروس هلندي پرطرفدارترين پرنده خانگي در آمريكا شود.

دلايلي ديگري نيز وجود دارد كه عروس هاي هلندي يكي از محبوب ترين و ارزشمند ترين پرندگان در سراسر دنيا هستند اين طوطي هاي استراليايي لاغر اندام مي توانند هم نوازشگر و هم جسور باشند. اين طوطي ها همچنين مي توانند كنجكاو و در بسياري از مواقع جذاب باشند. با يك عروس هلندي در خانه، احتمالاً شما داراي يك دوست پر سر و صدا مي‌شويد كه در مواقع ديدن شخص يا شي مورد علاقيشان و يا انعكاس تصوير خودشان در آينه سوت مي كشند، و زمان هايي كه سوت نمي‌زنند و آواز نمي خوانند روي شانه فرد مورد علاقه خود استراحت مي كنند و لذت ميبرند، پس يك عروس هلندي سالم و اجتماعي مي تواند بهترين گزينه براي داشتن حيوان خانگي در خانواده باشد زيرا براي زندگي در آپارتمان نيز مناسب مي باشد.

نگهداري از عروس هلندي در منزل

اولين گامي كه بايد در جهت نگهداري از پرندگان در خانه برداريم تهيه يك قفس جادار و بزرگ است كه پرنده به راحتي در آن جا به جا شود و بتواند بازي كند زيرا قفس حكم خانه پرنده را دارد. در هنگام خريد قفس به جنس ميله هاي آن دقت كنيد زيرا عروس هاي هلندي مي‌توانند به راحتي با منقار خود آنها را از جا بكند از اين رو پيشنهاد ما به شما اين است كه جنس استيل استنلس را تهيه كنيد. يكي ديگر از فاكتورهايي كه بايد به آن توجه كنيد فاصله ي ميله هاست كه در قفسي كه براي پرنده تك تهيه مي كنيد و حداقل ۲۴×۲۴×۲۴ سانتي متر است، نبايد بيشتر از ۵/۸ ميلي متر باشد. وجود ميله هاي افقي روي قفس براي بالا رفتن عروس هلندي از قفس به سرگرم كردن او كمك ميكند، فراموش نكنيد كه با قرار دادن يك تاب چوبي يا يك اسباب بازي در داخل قفس نيز مي توانيد آنها را بسيار خوشحال كنيد.

نكته ديگري كه بسيار حائز اهميت است مسئله غذاي اين پرندگان است، امروزه شركت هاي تجاري زيادي به توليد غذاهاي پرندگان و حيوانات در بسته بندي هاي مختلف پرداخته اند كه شما مي توانيد اين بسته ها را خريداري و استفاده كنيد يا مي توانيد ويتامين هاي مورد نياز بدنشان را با سبزيجاتي نظير كرفس، جعفري، نخود فرنگي و اسفناج تامين كنيد يا ميوه هايي مثل سيب يا موز را كاملا له كنيد و جلوي آنها بگذاريد. تخم مرغ پخته شده رنده يا له شده نيز يكي ديگر از علاقه مندي اين پرندگان به حساب مي آيد كه خواص بسياري نيز براي آنها دارد. اگر مي خواهيد از دريافت انواع ويتامين هاي مورد نياز بدنشان مطمئن شويد مي توانيد در آب شيريني كه روزانه در قفس قرار مي دهيد مقداري مواد معدني و ويتامين اضافه كنيد.

عروس هلندي ها عاشق نظافت و تميز كردن خودشان هستند، اين را همه افرادي كه صاحب يكي از اين پرندگان مي باشند به خوبي درك مي كنند. با قرار دادن يك كاسه آب در قفس يا بيرون از آن و يا حتي با باز كردن شير آب با دماي مناسب و فشار كم مي توانيد ببينيد كه چطور خودشان از پس استحمام و شستن خودشان برميايند. شما مي توانيد با مشاوره گرفتن متخصصان در اين زمينه در زمان هاي مناسب پرهاي آنها را كوتاه كنيد و ناخن هايشان را سر و سامان دهيد. گذاشتن تكه از چوب درخت افرا و يا بلوط در قفس به آنها كمك ميكند تا منقارشان را تميز كنند و آن را تيز نگه دارند.